تن ها من بود میان هیچ می دوید

توضیح کوتاه

فرو افتادمبا فصلی که از خزانبرخاسته بودآن‌گاه که شاخ‌های آن نفیردر من می‌دمیدو دست‌هام در نیایش خاکگره می خوردرنج را زدودم از خارچرا کهاندوهان رنج رستنی بودمن از رنج‌هایم بزرگتر شدم...